W artykule dokonano analizy oficjalnej pomocy rozwojowej, udzielanej przez Francję krajom Afryki w latach 2001—2012. Pod pojęciem oficjalnej pomocy rozwojowej rozumie się przepływy finansowe kierowane przez instytucje państw dawców do określonej grupy krajów i instytucji wielostronnych w celu wspierania rozwoju i dobrobytu krajów rozwijających się. Celem badania jest zweryfikowanie, czy deklarowane przez donatorów (tu Francję) kryteria udzielania wsparcia finansowego, określone m.in. w Milenijnych Celach Rozwoju (zdefiniowanych na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ w 2000 r.), mają pokrycie w wielkości faktycznych przepływów finansowych.
Analizie poddano dane na temat wielkości pomocy rozwojowej krajów z lat 2001—2012, w podziale na następujące podgrupy: kraje będące historycznymi koloniami oraz niebędące nimi i kraje posiadające zasoby surowców naturalnych oraz ich nieposiadające. Dla każdej podgrupy oszacowano model panelowy z efektami stałymi. Stwierdzono, że jakkolwiek w sferze postulatów francuskiej polityki zagranicznej podnoszone są głównie kwestie rozwoju i walki z ubóstwem, struktura odbiorców pomocy rozwojowej udzielanej przez Francję jest istotnie uzależniona od wspólnej przeszłości kolonialnej, zasobności w źródła energii (ropa, gaz, uran), poziomu migracji oraz bilateralnej wymiany handlowej.
oficjalna pomoc rozwojowa, Deklaracja Milenijna ONZ, model panelowy z efektami stałymi
F35, O55, P45
Acemoglu, D., Robinson, J.A. (2015). The Rise and Decline of General Laws of Capitalism. Journal of Economic Perspectives, vol. 29, no. 1, s. 3—28. Pobrane z: doi: http://dx.doi.org.00002b2l0704 .
Acemoglu, D., Johnson, S., Robinson, J.A. (2012). The Colonial Origins of Comparative Development: An Empirical Investigation: Reply. American Economic Review, vol. 102, no. 6, s. 3077—3110. Pobrane z: doi: http://dx.doi.org.00002b2l0704.han3.ue.poznan.pl/10.1257/ /aer.102.6.3077 .
Andrzejczak, K. (2014). Transfer of Technologies in Development Cooperation Models. W: I. Filipovic (red.), M. Klacmer Calopa, F. Galetic, Economic and Social Development 7th International Scientific Conference Book of Proceedings, s. 184—196. Varazdin: Varazdin Development and Entrepreneurship Agency.
Andrzejczak, K., Kliber, A. (2015). The Model of French Development Assistance — Who Gets the Help? Dynamic Econometric Models, vol. 15, s. 89—109.
Babaci-Wilhite, Z., Macleans, A., Geo-JaJa, Shizhou, L. (2013). China’s aid to Africa: competitor or alternative to the OECD aid architecture? International Journal of Social Economics, vol. 40, no. 8, s. 729—743.
Birdsall, N., Rodrik, D., Subramanian, A. (2005). How to Help Poor Countries. Foreign Affairs, vol. 84, no. 4, s. 136—152.
Bräutigam, D. (2011). Aid ”With Chinese Characteristics”: Chinese Foreign Aid and Development Finance Meet the OECD-DAC Aid Regime. Journal of International Development, vol. 23, no. 5.
Burnside, C., Dollar D. (2000). Aid, Policies, and Growth. American Economic Review, vol. 90, no. 4, s. 847—868. DOI: 10.1257/aer.90.4.847.
Chafer, T., Cumming, G. (2011). From Rivalry to Partnership? New Approaches to the Challenges of Africa. Burlington: Ashgate Publishing Company.
Chaponniere, J., Comolet, E., Jacquet, P. (2009). Les pays emergents et l’aide au developpement (Emerging Countries and Foreign Aid Policy. With English summary). Revue D’economie Financiere, vol. 95, s. 173—188.
Charnoz, O., Severino, J.-M. (2007). Aide publique au développement, Coll Reperes. Paris: La Découverte.
Chauvet, L., Collier, P. (2009). Elections and Economic Policy in Developing Countries. Economic Policy, vol. 59, s. 509.
Chou, T. (2012). Does Development Assistance Reduce Violence? Evidence from Afghanistan. Economics of Peace and Security Journal, vol. 7, no. 2, s. 5—13.
Cochran, W.G., Cox G.M. (1957). Experimental Designs, John Wiley & Sons.
Cottrel, A., Lucchetti, R.J. (2014). Gretl User’s Guide, GNU Regression, Econometrics and Time- -series Library. Pobrane z: http://gretl.sourceforge.net/gretl-help/gretl-guide.pdf .
Crescenzi, M.C., Enterline, A.J., Long, S.B. (2008). Bringing Cooperation Back W: A Dynamic Model of Interstate Interaction. Conflict Management and Peace Science, vol. 25, no. 3, s. 264—280.
Doucouliagos, H., Paldam, M. (2013). Explaining development aid allocation by growth. Journal of Entrepreneurship and Public Policy, vol. 2, no. 1, s. 21—41.
Easterly, W., Pfutze, T. (2008). Where Does the Money Go? Best and Worst Practices in Foreign Aid. Journal of Economic Perspectives, vol. 22, no. 2, s. 29—52.
Eyben, R. (2012). Struggles in Paris: the DAC and the purposes of development aid. European Journal of Development Research, vol. 25, no. 1, s. 78—91.
Gore, C. (2013). The New Development Cooperation Landscape: Actors, Approaches, Architecture. Journal of International Development, vol. 25, s. 769—786. DOI: 10.1002/jid.2940.
Harman, S., Williams, D. (2014). International development in transition. International Affairs, vol. 90, no. 4, s. 925—941. DOI:10.1111/1468-2346.12148.
Hausman, J.A. (1978). Specification Tests in Econometrics. Econometrica, vol. 46, s. 1251—1271.
Hsiao, Ch. (2013). Analysis of Panel Data, Third Edition. Cambridge: Cambridge University Press.
Hugon, P. (2008). L’economie du développement et la pensée francophone. Paris: Editions des Archives Contemporaines.
Kaufmann, D., Kraay, A., Mastruzzi, M. (2010). The Worldwide Governance Indicators: Methodology and Analytical Issues. World Bank Policy Research Working Paper, no. 5430. Pobrane z: https://ssrn.com/abstract=1682130 .
Kim, S., Lightfoot, S. (2011). Does ”DAC-Ability” Really Matter? The emergence of non-DAC Donors: Introduction to Policy Arena. J. Int. Dev., no. 23, s. 711—721. DOI: 10.1002/jid.1795.
Kmita, J. (1991). Essays on the Theory of Scientific Cognition. Warszawa, Dordrecht/Boston/ London: PWN — Polish Scientific Publishers, Kluwer Academic Publishers.
Kufel, T. (2011). Ekonometria. Rozwiązywanie problemów z wykorzystaniem program GRETL. Warszawa: PWN.
Lewis, W.A. (1955). Theory of Economic Growth. London: George Allen & Unwin Ltd.
MAE (2015). Informacje ze strony Ministerstwa Spraw Zagranicznych (Ministere des Affaires étrangeres). Pobrano z: www.diplomatie.gouv.fr, dostęp: 02.2015 r.
McEwan, C., Mawdsley, E. (2012). Trilateral Development Cooperation: Power and Politics in Emerging Aid Relationships. Development and Change, vol. 43, no. 6, s. 1185—1209.
Milczarek, A. (2014). Africa as a New Potential of the Global Economy. Journal of International Studies, vol. 7, no. 2. DOI: 10.14254/2071-8330.2014/7-2/13.
OECD (2012). Strategy for Development. Adopted at the Meeting of the OECD Council at Ministerial Level, Paris, 23—24 May 2012. Pobrane z: http://www.oecd.org/development/50452316.pdf .
Page, S., Willem te Velde, D. (2004). Foreign Direct Investment by African Countries. Pobrano z: http://www.odi.org/sites/odi.org.uk/files/odi-assets/publications-opinion-files/5739.pdf , dostęp 25.09.2015 r.).
Quadir, F. (2013). Rising Donors and the New Narrative of ”South-South” Cooperation: What Prospects for Changing the Landscape of Development Assistance Programmes? Third World Quarterly, vol. 34, no. 2, s. 321—338. DOI: http://dx.doi.org/10.1080/01436597.2013.775788 .
Simplice, A. (2014). Development thresholds of foreign aid effectiveness in Africa. International Journal of Social Economics, vol. 41, no. 11, s. 1131—1155.
Walker, M. (2008). Indian Ocean Nexus. Wilson Quarterly, vol. 32, no. 2, s. 21—28.
Williams, J.H. (2014). US foreign aid. Asian Education and Development Studies, vol. 3, no. 1, s. 11—30.
Williamson, J. (2004). The Strange History of the Washington Consensus. Journal of Post Keynesian Economics, vol. 27, no. 2, s. 195—206.
Witkowski, B. (2012). Modele danych panelowych. W: M. Bazyl, M. Gruszczyński (red.), M. Książek, M. Owczarczuk, A. Szulc, A. Wiśniowski, B. Witkowski, Mikroekonometria. Modele i metody analizy danych indywidualnych. Wolters Kluwer SA.
Woods, N. (2008). Whose aid? Whose influence? China, emerging donors and the silent revolution in development assistance. International Affairs, no. 84, s. 1205—1221. DOI:10.1111/j.1468- -2346.2008.00765.x.
